بزرگنمايي:

عصر قم -

دنبال مقصر بودن و فرافکنی یک مساله آسان است ، اما مقابله با یک مشکل و یافتن راه حل های مشترک ، سخت تر است.
ویروس کرونا ، در طی مدت کوتاهی بیش از 79000 نفر را در سطح کره زمین آلوده نموده و در پی آن هیستری گسترده ای در سطح جامعه ایجاد کرده است. از 24 فوریه (5 اسفند) ، تعداد کشته ها به 2626 مورد رسیده است که 33 مورد از آنها در سرزمین اصلی چین گزارش شده است. علیرغم اقدامات مختلفی که توسط دولت چین به کار گرفته شده است ، ممکن است این کشور برای نبرد با عواقب روانی عروق کرونور ، به دلیل در حاشیه قرار گرفتن سلامت روان با مشکلات عدیده ای روبرو شود.
همه گیری ها فقط یک پدیده پزشکی نیستند. آنها در بسیاری از سطوح بر افراد و جامعه تأثیر می گذارند و باعث ایجاد اختلال های هراس و استرس می شوند. از آنجا که نگرانی های مربوط به درک از تهدید افزایش می یابد ، ممکن است مردم شروع به جمع آوری ماسک (و احتکار) و سایر تجهیزات پزشکی کنند. این اغلب با رفتارهای مرتبط با اضطراب ، اختلالات خواب و سلامت عمومی پایین آمده از آن دنبال می شود. افراد مبتلا به بیماری روانی ممکن است به ویژه در برابر اثرات وحشت و تهدید گسترده آسیب پذیر باشند.
" بی اعتمادی پزشکی" به عدم اعتماد به درمان و پیشرفت های پزشکی اشاره دارد. این امر منجر به استفاده کمتری از منابع مراقبت های بهداشتی و مدیریت ضعیف تر شرایط بهداشتی (همراه با سوء استفاده احتمالی در مواقع بحران) می شود.
در طول همه گیری های عفونی ، بی اعتمادی پزشکی ممکن است به نظریه های توطئه مرتبط باشد. در یک مطالعه در ایالات متحده ، نیمی از کسانی که مورد بررسی قرار گرفته اند، حداقل به یک نظریه توطئه مرتبط با سلامتی تأیید شده اند. عدم اعتماد به سازمان های پزشکی می تواند منجر به تقویت احساس تبعیض گردد و پایبندی کمتری به توصیه های بهداشتی را به دنبال داشته باشد. پزشکان باید ضمن تاکید بر اهمیت رویه های کلی کنترل عفونت در COVID-19 ، توصیه های علمی ، مبتنی بر واقعیت را ارائه دهند .
اضطراب و اختلالات وسواسی-اجباری
پیش بینی می شود اثرات تهدیدات بیماری های عفونی آشکار و دربرگیرنده نگرانی از ابتلا به عفونت ، نگرانی در مورد بیماری عزیزان و نگرانی در مورد علائم مرتبط با آن و عدم وجود یک درمان قطعی برای کورو ویروس باشد که به راحتی اضطراب را تشدید خواهد نمود.
وسواس آلودگی ، نگرانی ناخواسته و مزاحمی که فرد احساس می کند کثیف و آلوده است و نیاز به شستشو و تمیز کردن دارد که در بیماران مبتلا به وسواس بسیار شایع است. تجارب ادراکی (به عنوان مثال ، احساس آلودگی روی پوست) به طور واضح وسواس را تقویت می کند. تجربیات حسی (اما نه لزوما توهم کامل لمسی) در 75 ٪ بیماران مبتلا به وسواس مشاهده شده است. تجربیات شدید حسی (شبه توهم) مربوط به کنترل بدتر در اجبار و بینش ضعیف تر است. این امر ممکن است حساسیت به هراس ناشی از تهدیدات همه گیر را افزایش داده و باعث بی ثبات سازی بیشتر بیماران و افزایش اختلالات عملکردی شود .
اجبار تمیز کردن و شستشو ، نیز یکی از ویژگی های اصلی وسواس است که با تهدید بیماری های همه گیر می تواند به راحتی تشدید شود. عوارض تمیز کردن بیش از حد شامل پوست خشک و خارش دار است (که می تواند منجر به عفونت های فوق تحمیلی شود). به همین ترتیب ، استفاده بیش از حد از مواد تمیز کننده سمی می تواند منجر به جراحات استنشاقی شود. ترس از دستیابی به یک بیماری جدید و پر هیجان ممکن است رفتارهای منفی را بدتر کند. متخصصان روانپزشکی ، روان درمانی و مراقبتهای اولیه باید نسبت به مسائل احتمالی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس هوشیار باشند .
اختلالات روانی: فراتر از بی اعتمادی پزشکی؟
به طور غیرعادی ، جالب ترین نظریه های توطئه بی اعتمادی پزشکی به بیمارانی که دارای اختلالات روانی هستند مربوط می شود. به طور معمول ، قرار گرفتن در معرض مکرر رسانه ها در برابر یک واقعیت نگران کننده (در این مورد ، گسترش کروناویروس) ، همراه با بی اعتمادی به سازمان ها و دولت و همچنین سوءاستفاده از علائم جسمی می تواند منجر به توهم شود. به همین ترتیب ، ترس ها می توانند به سرعت به جبران خسارت بالینی منجر شوند و باید به دقت مورد بررسی قرار گیرند .
شیوع بیماری های عفونی مانند کروناویروس فعلی ، می تواند بسیار ترسناک باشد و سلامت روان ما را تحت تأثیر قرار دهد. در حالی که آگاهی داشتن نکته بسیار مهمی است . باید بیاد داشته باشیم که کارهای بسیاری وجود دارد که می توانیم در راستای بهزیستی خود راهبری و مدیریت نماییم . در اینجا بر اساس الگوهای سازمان بهداشت جهانی نکاتی را ذکر می کنیم که امیدواریم به شما ، دوستان و خانواده کمک کند تا از سلامت روانی خود مراقبت کنند .
سعی کنید از گمانه زنی ها خودداری کنید و در جستجوی منابع معتبری در مورد شیوع این بیماری باشید.
در حالی که شایعه و حدس و گمان می تواند اضطراب را برانگیزد ، دسترسی به اطلاعات با کیفیت خوب در مورد ویروس می تواند به شما کمک کند احساس کنترل بیشتری داشته باشید . توصیه های بهداشتی مانند شستن دست ها را اغلب (به خصوص پس از استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی) ، استفاده از بافت ها در صورت عطسه کردن یا سرفه و دفع آنها دنبال کنید و در صورت عدم احساس راحتی در خانه بمانید .
سعی کنید در ارتباط باشید و آرام باشید.
در زمان استرس ، ما در سازمان و شرکت با پشتیبانی بهتر کار می کنیم. با دوستان و خانواده خود سعی کنید با آنها در تماس باشید. برای دریافت حمایت عاطفی با یک مرکز مشاوره تماس بگیرید . در پی شیوع این بیماری ، کمیسیون بهداشت ملی چین انواع مختلفی از خدمات بهداشت روان را برای مقابله با هیستری ناشی از این بیماری که اکنون با نام COVID-19 شناخته می شود ، مستقر کرده است . آژانس دولتی چین دستورالعمل هایی را برای مقامات محلی برای ترویج مداخله در بحران روانی ارائه داد ه است و خدمات مشاوره تلفنی و آنلاین را آغاز کرده است. به گفته آژانس رسانه ای دولتی چین ، جلسات مشاوره حضوری به دلیل اقدامات قرنطینه دشوار است .
گروه های حمایت روانشناختی توسط دانشگاه های چین در بستر پیام رسان اجتماعی QQ ، که یک بستر محبوب رسانه های اجتماعی در چین است، راه اندازی شده اند. یک حساب کاربری عمومی در WeChat به نام KnowYourself برای کارکنان مراقبت های پزشکی در خط مقدم جبهه ، بیماران و اعضای خانواده راه اندازی نموده اند که از طریق اعضای تیم روانشناختی در حال گفتگو با افراد برای کمک به کاهش حملات هراس می باشد.
در همین حال ، حداقل 300 خط حمایت بهداشت روان 24 ساعته توسط مراکز روانشناسی دانشگاه ها، خدمات مشاوره و سازمان های مردم نهاد از زمان شیوع COVID-19 آغاز به کار کرده است. خط های تماس تلفنی به تماس های شهروندان وحشت زده و مضطرب چینی که در خانه های خود در حالت استیصال قرار گرفته اند و از ابتلا به این بیماری وحشت زده می باشند پاسخ می دهند.
باید به این نکته اشاره کنیم که پایبندی به کارهای روزمره خود ، ایده خوبی است .
ممکن است دوست داشته باشید در صورت احساس توانایی روی کارهایی که می توانید انجام دهید متمرکز شوید ، اما باید جهت متعادل سازی وضعیت بحرانی بهداشت روانی از تکنیک های مدیریت استرس و آرامش استفاده کنید و در سطح کنش های اجتماعی فعال باقی بمانید و باید سعی کرد پریشانی را پیش بینی کنید و طبیعی است که هنگام خواندن خبرهایی در مورد شیوع بیماری ، احساس آسیب پذیری و ناامیدی کنید ، به خصوص اگر در گذشته دچار تروما یا مشکل سلامت روانی شده باشید . اما نکته مهم این است که این احساسات را تایید کرده و به یکدیگر یادآوری کنیم تا از سلامت جسمی و روانی ما مراقبت کنند. همچنین باید از افزایش عادت هایی که ممکن است در دراز مدت مفید نباشند ، مانند سیگار کشیدن و نوشیدن ، آگاه باشیم و از آن خودداری کنیم . سعی کنید در عالم فرضیات زندگی نکنید و در مورد مردم قضاوت ننمایید و از نتیجه گیری در مورد اینکه چه کسی مسئول شیوع بیماری است نتیجه گیری نکنید .
سعی کنید با شیوع رسانه ای موضوعات ، مواجهه عقلانی داشته و وضعیت بحرانی را مدیریت کنید .
در مورد شیوع این بیماری ، اخبار زیادی وجود دارد. بهتر است که از همه اخبار دوری نکنید و همچنان به اطلاع رسانی و آموزش های مناسب توجه داشته باشید ، اما در صورت ایجاد مزاحمت ، منابع خبری خود را محدود کنید .
در خصوص وضعیت موجود با زبان قابل فهم و بدور از ایجاد ترس با فرزندان خود صحبت کنید.
درگیر شدن خانواده و فرزندان در برنامه های ما ، برای سلامتی بسیار ضروری است. ما باید از کودکان بپرسیم که درباره شیوع این بیماری چه چیزی شنیده اند و از آنها حمایت کنید . بگذارید از "موضوع ترسناک" اجتناب کنیم ، بلکه به شکلی متناسب با آنها درگیر شویم. توصیه های بیشتری در مورد گفتگو با فرزندان در مورد اخبار جهان ارائه دهید .
نتیجه گیری
شیوع COVID-19 فعلی ، ترس را در سطح اجتماعی برانگیخته است. در سطح فردی ، ممکن است اضطراب و علائم روانشناختی متفاوت را تشدید کرده و منجر به مسائل ذهنی غیر اختصاصی شود (مثلاً مشکلات خلقی ، مشکلات خواب ، رفتارهای شبیه به هراس ، علائم شبیه هراس). ما از سیاستگذاران خود می خواهیم که شیوه های کنترل عفونت سالم را گسترش داده و کمک کنند تا ارتباطات مدنی ، مؤدبانه و عقلانی را حفظ و گسترش دهند و منابع لازم جهت دسترسی به اطلاعات مناسب را گسترش دهند؛ زیرا پایین بودن سطح سوء ظن روانی می تواند در تشخیص زودرس و درمان کمک کند . انتظار می رود منابع لازم جهت دسترسی به خدمات بهداشت روان فراهم شود تا در صورت نیاز ، افراد بتوانند خدمات مناسب را دریافت نمایند و پیشنهاد می شود در سطوح بالاتر جهت استفاده از ظرفیت های موجود در حوزه خدمات روانشناختی از جمله سازمان نظام مشاوره و روانشناسی کشور ، وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و سازمان بهزیستی کشور اقدام لازم را به عمل آورند.
علیرضا صالح
کارشناس ارشد روانشناسی