بزرگنمايي:

عصر قم - خبر ورزشی / اتفاقاتی در این یکی، دو روز گذشته در فوتبال ما رخ داده که قابل چشم پوشی نیست. مربیانی که قاعدتا نباید اصلا تیم داشته باشند هر فصل چند پیشنهاد دندان گیر دارند اما وقتی اوضاع را بر وفق مراد نمی بینند یا خطر سقوط را حس می کنند به سرعت جا خالی می دهند
در سال های گذشته موارد متعددی از احضار برخی بازیکنان به فدراسیون فوتبال که از نظر ظاهری، کمی متفاوت بودند (حتی بازیکنان خارجی با فرهنگ های متفاوت تر) یا با خالکوبی های نمایان در بازی های پخش زنده ظاهر می شدند سراغ داشتیم.
در این سال ها وعده برخورد با مربیان متخلف و دلالان عرصه فوتبال نیز شنیده شد که متاسفانه اگر مبارزه ای هم صورت گرفته، آنقدر ملموس نبوده که بتوانیم حتی یک نمونه برای شما بیاوریم؛ سوداگران عرصه فوتبال با قدرت، ضمن همدستی با دلال ها مشغول به کار هستند و در لیگ های پایین، تیم هم می گیرند؛ بدون اینکه کمیته اخلاق بتواند مانع ادامه کارشان شود!
با این همه، توقع برخورد با آنهایی که اخلاق، تعهد و مسولیت را رعایت نمی کنند، آنقدر عجیب و غریب نیست که بخواهیم به همین سادگی از آن با بی تفاوتی بگذریم. راستی چرا کمیته اخلاق در این باره سکوت می کند؟ مسولان این کمیته که می کوشند فوتبالی سالم و جوانمردانه در کشور داشته باشیم، این روزها آیا اتفاقات تلخ فوتبال ما را رصد می کنند؟
مربیانی که ضمن تعهد به یک باشگاه، به سادگی تیم را رها می کنند، زیر امضا و قرارداد مسلم خود می زنند و در روز روشن سر از یک تیم دیگر در می آورند آیا شایسته یک تذکر خشک و خالی نیز نیستند؟
مربیانی که برای نجات یک تیم به مردم شهر وعده می دهند و همه را نصیحت به وفاق و دوستی می کنند به جای این که الگوی مسولیت پذیری و مروت برای شاگردانشان باشند، خودشان در درجه اول با بی مسولیتی کامل، کار را زمین می گذارند و با یک باشگاه دیگر قرارداد می بندند. اینجا، در این مساله بسیار مهم و اخلاقی، وظیفه کمیته اخلاق چیست؟ نظاره کردن این تخلفات واضح یا دوباره آوانس دادن به افرادی که یادشان می رود مربیگری دست کمی از معلمی ندارد؟ وقتی یک آموزگار تبدیل به فردی متخلف برای بازیکنان جوان می شود از دیگران چه توقعی می توان داشت؟
اتفاقاتی در این یکی، دو روز گذشته در فوتبال ما رخ داده که قابل چشم پوشی نیست. مربیانی که قاعدتا نباید اصلا تیم داشته باشند (چون کارنامه خاصی در فوتبال ایران ندارند) هر فصل چند پیشنهاد دندان گیر دارند اما وقتی اوضاع را بر وفق مراد نمی بینند یا خطر سقوط را حس می کنند به سرعت جا خالی می دهند؛ تازه تیم های دیگر وقتی می بینند همین مربیان ناموفق در جایی دیگر همه را ناامید کرده اند به آنها پیشنهادهای تازه هم می دهند! واقعا در این گونه موارد وظیفه کمیته اخلاق چیست؟