بزرگنمايي:

عصر قم - ایلنا / ممنوعیت استخدام مربی و بازیکن خارجی در استقلال و پرسپولیس، یک آیین‌نامه برای تیم‌های لیگ نیست، بلکه ممنوعیتی خودخواسته از سوی مالک استقلال و پرسپولیس است و تیم‌ها را در رقابت نابرابر قرار می‌دهد.
همان‌چه با توجه به گرایش هواداران استقلال به بازگشت آندره‌آ استراماچونی و تأکید دوباره معاون وزارت ورزش و جوانان به این ممنوعیت، مورد انتقاد هواداران استقلال قرار گرفته است و شاید در موقعیتی مشابه از سوی هواداران پرسپولیس نیز مورد انتقاد قرار می‌گرفت.
این ممنوعیت را باید انگار تنها راه فرار از سوءمدیریت در استقلال و پرسپولیس دانست. دو باشگاهی که مربیان خارجی خود را به دلیل سوءمدیریت در نیم‌فصل از دست دادند و باید دستمزد تمام فصل را به آنها بپردازند، بدون آنکه از خدمات فنی مربی خود در تمام مدت قرارداد بهره برده باشند. بنابراین آنچه به اقتصاد این دو باشگاه آسیب رسانده مربیان خارجی نیستند، بلکه سوءمدیریت در باشگاه و از دست دادن مربیان و محکوم شدن به پرداخت دستمزد است.
آندره‌آ استراماچونی و گابریل کالدرون دستمزد تمام فصل را از استقلال و پرسپولیس دریافت خواهند کرد اما استقلال و پرسپولیس بعد از آنها متحمل هزینه استخدام کادر فنی جدید شدند. سوءرفتار مالی استقلال و پرسپولیس باعث از دست دادن دو مربی تأثیرگذار شد و جدایی آنها نیز نه تنها باری از دوش استقلال و پرسپولیس برنداشت، بلکه به هزینه‌های این دو باشگاه اضافه کرد. استخدام مربی خارجی با توجه به کیفیت مربیگری در ایران و سطح آموزش در این حرفه، از نیازهای مهم فوتبال ایران است، یک نیاز فنی جدی که بی‌توجهی به آن کیفیت فوتبال را نازل‌تر خواهد کرد. استقلال و پرسپولیس که خود از عاملان اصلی افزایش قیمت بازیکن در فوتبال ایران هستند، حالا مدعی‌اند که برای بازیکنان چندین میلیاردی خود، توان استخدام مربی خارجی ندارند. در حالی که این دو باشگاه در هزینه‌های گزاف دیگری بسیار دست و دل باز شده‌اند و برای اصلی‌ترین نیازهای خود درها را به روی خود می‌بندند. هزینه استخدام مربی خارجی را وقتی کنار سوءمدیریت ویرانگر در باشگاهداری می‌گذاریم، قیمت گزافی ندارد.
اگرچه کاهش ارزش ریال در مقابل دلار و یورو می‌تواند دستمزد یک مربی خارجی را در ایران گزاف جلوه دهد اما واقعیت این است که اگر در فوتبال ایران قیمت بازیکن به 8 یا 10 و 11 میلیارد رسیده است، استخدام مربی خارجی نباید گران به نظر بیاید و حتی بازیکنان خارجی باکیفیتی را می‌توان با توجه به قیمت گزاف بازیکنان ایرانی، با قیمت مناسبی استخدام کرد. استقلال و پرسپولیس برای ورود به بورس و خصوصی‌سازی بی‌شک باید سوءرفتار مالی نداشته باشند، باید از شر بدهی‌های خانمانسوز رها شوند و باید رفتار اقتصادی خود را اصلاح کنند. اما استخدام نکردن مربی خارجی منجر به اصلاح این رفتارها نیست، بلکه فقط پاک کردن صورت مسأله است. همین حالا استقلال و پرسپولیس نیم‌فصل مربی خارجی نداشتند اما باید دستمزد مربیان خارجی خود را پرداخت کنند، به اضافه دستمزد فرهاد مجیدی و یحیی گل‌محمدی و همکاران آنها. تماشاگر وقتی چنین سوءمدیریتی را می‌بیند و مربی مؤثر خود را بی‌دلیل از دست داده است، چرا باید به استدلال ممنوعیت‌ها خوشبین باشد؟
اینکه برای فصل آینده استقلال نیاز به تغییر مربی دارد یا خیر، بحث اصلی این متن نیست. چه بسا تصمیم استقلال می‌تواند ادامه مسیر با فرهاد مجیدی باشد. اما ممنوعیت استخدام مربی خارجی استقلال را خوشبخت و متمول نمی‌کند و این باشگاه را از سوءمدیریت رها نخواهد کرد.