بزرگنمايي:

عصر قم - جام جم / علیرضا بیرانوند سنگربان ایرانی آنتورپ می‌گوید: در بلژیک همه چیز خوب است. پروتکل های بهداشتی رعایت می‌شود. کرونا تا حدود زیادی از بین رفته و مشکلی از این بابت وجود ندارد.
علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان سابق پرسپولیس روزهای متفاوتی را در بلژیک آغاز کرده است. بعد از مهار ضربه پنالتی کریس رونالدو مشخص بود بیرانوند دیگر در ایران ماندنی نیست. او فراتر از لیگ برتر بود و باید دیر یا زود راهی اروپا می شد. علیرضا به باشگاه آنتورب مانند سکوی پرتاب نگاه می‌کند و امیدوار است بتواند مثل طارمی بدرخشد و خیلی زود مشتریان پر و پا قرصی برای خود جور کند. همین حالا مهدی طارمی آن قدر مشتری دارد که نمی‌داند کدام را انتخاب کند. بیرانوند هم امیدوار است خیلی زود به چنین شرایطی برسد. البته او در شروع کارش یک مصدومیت جزئی داشت اما مشکلی نبود و تمریناتش را شروع کرده است.
مصدومیتم جدی نبود
هفته اول لیگ بلژیک برگزار شد که به خاطر مصدومیت نتوانستم برای تیمم بازی کنم. متاسفانه دو روز قبل از بازی با تیم موسکرون در تمرین دچار آسیب دیدگی شدم. کمی نگران بودم ولی بعد مشخص شد جدی نیست. بعد از این اتفاق پزشکان به من گفتند استراحت کن. روز یکشنبه هم تمرینات تیم تعطیل بود و دوباره استراحت کردم. از دوشنبه اما تمریناتم را دوباره با تیم از سر گرفتم و مشکلی برای همراهی آنتورپ ندارم. بازی بعدی ما با تیم سرکل بروژ است. در خانه حریف بازی داریم. هفته اول مساوی کردیم. امیدواریم در این بازی خارج از خانه نتیجه خوبی به دست بیاوریم. امیدوارم من هم اولین بازی‌ام را برای تیم انجام دهم.
آبروداری کنیم
در بلژیک همه چیز خوب است. پروتکل‌های بهداشتی رعایت می‌شود. کرونا تا حدود زیادی از بین رفته و مشکلی از این بابت وجود ندارد. با بچه های ایرانی هم در اینجا ارتباط دارم. خداراشکر تنم سالم است و این از همه چیز مهم‌تر است. مردم هم برایم دعا کنند. خیلی در این مدت از من حمایت کردند. خودم را نماینده ایران می‌دانم، مثل همه بچه‌های دیگر که در اروپا بازی می‌کنند. هدف همه ما این است که بتوانیم برای کشورمان آبروداری کنیم. خداراشکر در این مدت عملکرد اکثر بازیکنان در اروپا خوب بوده و امیدوارم بهتر هم شود.
همچنان پنالتی رونالدو
در بلژیک هم درباره پنالتی رونالدو در جام جهانی از من می‌پرسند. الان که دو سالی گذشته، فکر می‌کنم آن پنالتی را نه دست من که دست 80 میلیون ایرانی گرفت. یک وقت‌هایی یاد آن لحظه می‌افتم ولی هیچ وقت سقف آرزویم این نبوده و نیست. اصلا به خاطر همین بود که به اروپا آمدم تا بتوانم پیشرفت بیشتری کنم. لحظه‌ای که آن توپ را در آغوش گرفتم به تمام سختی‌های زندگی‌ام فکر کردم. خداراشکر برای لحظه ای توانستم دل مردم را شاد کنم. امیدوارم از این صحنه ها زیاد در فوتبال مان داشته باشیم. انشاالله دوباره به جام جهانی برویم و دست به کارهای بزرگ‌تری بزنیم.