عصر قم - پخش یک سریال از ساخته‌های «شمقدری» با «کلاه گیس» منجر به تازه شدن بحث‌ها بر سر مساله «حجاب» در هنر شد.
برترین‌ها: همزمان با پخش سریال «روز‌های ابدی» جواد شمقدری و نمایش تصویر برخی از زنان بدون حجاب که از کلاه‌گیس برای آن‌ها استفاده شده، حسین شمقدری مستندساز و فرزند جواد شمقدری نوشت: «بعد از انقلاب، کارگردانان باید زنان را با روسری نشون می‌دادند، حتی در خانه! ‏همون موقع مساله رو با امام مطرح می‌کنند، شنیده شده پیشنهادی میاد که از کلاه‌گیس استفاده کنید. ‏حالا جواد شمقدری (پدرم) در سریال «روز‌های ابدی» از این راهکار استفاده می‌کنند»
این مجموعه تلاش دارد تا با روایت 9 ماه از روز‌های ابتدایی انقلاب، تاریخ معاصر کشور را به تصویر بکشد. تهیه کننده «روز‌های ابدی» تاکید دارد که این سریال بر اساس مستندات تاریخی ساخته شده و به هیچ وجه واقعیت دورانی که روایت می‌کند را تحریف نمی‌کند.

این توییت، اما بار دیگر بحث فیلم «کاناپه» را زنده کرد و بسیاری نمایش بدون دردسر این سریال را در مقابل عدم نمایش فیلم کیانوش عیاری مطرح کردند.

فیلم سینمایی «کاناپه» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی کیانوش عیاری، چند سال پیش ساخته شد. اجازه نمایش این فیلم در جشنواره فجر 95 با دردسر‌های زیادی روبرو شد. به گفته‌ی دبیر جشنواره این فیلم «به دلیل مسائل ممیزی مورد بررسی قرار نگرفت» و از شرکت در بخش مسابقه جشنواره بازماند.

برخی شمقدری را «خودی» می‌دانند، و این مجوز را «رانت». کیوان کثیریان منتقد سینما نوشت: برای «روز‌های ابدی» جواد شمقدری در تلویزیون، کلاه‌گیس حلال است، برای «کاناپه» کیانوش عیاری در سینما حرام. خودی باشی می‌شود، غیرخودی باشی نمی‌شود. معیار‌ها معمولا همینقدر به عدالت نزدیک است.

هر چند این اتفاق جدید نیست، چند سال قبل در سریال «گاندو» حضور یک زن بدون حجاب در یکی از سکانس‌های آخرین قسمت که فارسی صحبت می‌کرد انتقاد هوشنگ گلمکانی را از تبعیض در مدیریت فرهنگی در کشور برانگیخت و او را به دفاع از «کاناپه» کیانوش عیاری واداشت. استفاده از کلاه‌گیس برای بازیگر ایرانی سریال «گاندو» ایرادی ندارد، ولی برای «کاناپه» مجاز نیست.

کیانوش عیاری در گفت‌وگوی خود با «شرق» که در سالنامه ١٣٩5 چاپ شده است در این باره می‌گوید: در برابر این سؤال که «کاملا مشخص است سادگی فیلم آگاهانه است. هرچه هنر کامل‌تر باشد به موجزترین شکل بیان می‌شود. آن‌قدر علاقه و پایبندی‌تان به واقعیت در شما قوی بود که از کلاه‌گیس برای مو‌های زنان استفاده کردید. به نظرم آن‌قدر این ایده عجیب است که حتی در ذهن آدم هم تصور ساخت چنین فیلمی خطور نمی‌کند؛ چون تابویی قوی است.

با شرایط فیلم‌سازی‌ای که در ایران داریم، چطور از این مرحله گذشتید و حتی به مرحله اجرا رسیدید؟»، پاسخ داد: «وقتی فیلم «تنوره دیو» را سال ١٣6٣ می‌ساختم، حتی قبل از آن در فیلم‌های دیگری که می‌دیدم که بازیگر در خلوت نزد محارمش هم روسری به سر دارد، دچار انزجار می‌شدم و فکر می‌کردم وقتی قدم اول را غیر‌واقعی شروع می‌کنیم، چطور می‌توانیم مدعی باشیم در قدم‌های بعدی فیلمی رئالیستی می‌سازیم که متکی بر راست‌گویی و حقیقت‌گویی باشد. به نظرم همه این‌ها جعلی بود. عاقبت «تنوره دیو» ساخته شد. کیانوش عیاری در باره ساخت فیلم‌های پیشینش و استفاده از حجاب در فیلم گفت در فیلم «آن سوی آتش»، عاطفه رضوی دختری از عشایر عرب است. طبیعی است که این‌ها مدام روسری به سر داشته باشند. این فیلم هم به یمن شرایط داستان، مشکلی در این زمینه نداشت؛ اما وقتی نوبت به فیلم‌های بعدی من رسید، خفت و خواری برای من شروع شد تا زمانی که سریال «روزگار قریب» ساخته می‌شد و من فرح، شمس و پرستاران بیمارستان در سال ١٣5١ را با روسری نمایش می‌دادم.

از این غیر‌واقعی‌تر؟ حتی از کسانی که برای من سر صحنه چای می‌آوردند هم خجالت می‌کشیدم که فرح پهلوی را با روسری نشان می‌دهیم. جالب است همکار بسیار عزیزی انتقاد کرده بود که چرا باید این کار را کرد. شنیدن این حرف از تماشاگر ایرانی که پذیرفته این یعنی واقعیت، عجیب است. چرا این یعنی واقعیت؟ این عادت بخش نادرستی از زندگی ماست. من اگر در خانه‌ام پرده‌های مندرسی داشته باشم؛ اما خودم به آن‌ها عادت کرده باشم، میهمانی که به منزل من می‌آید، بلافاصله توجهش به پرده‌های مندرس منزلم جلب می‌شود. آیا این عادت را باید تحسین کنیم؟ پس نگاه بقیه چه می‌شود؟

موضوع فیلم «کاناپه» در باره دختر و پسر جوانی است که قصد دارند با یکدیگر ازدواج کنند، اما با مشکلاتی در این راه مواجه می‌شوند. در این فیلم بازیگرانی، چون فرهاد آییش، فرگل فربخش، آتوسا انواریان، بابک حمیدیان، ابوالفضل پورعرب، فریبا کامران، بیتا بیگی نقش بازی می‌کنند. فیلم‌برداری و تدوین نیز از کیانوش عیاری است.