بزرگنمايي:

عصر قم - ایسنا / در حالی نام تیم ملی فوتبال زنان ایران در لیست تیم‌های حاضر در جام ملت‌های آسیا 2022 به چشم می‌خورد که به تازگی از رنکینگ فیفا خارج شده و برای حضور در این رقابت‌ها با چالش‌های زیادی روبرو است.
به تازگی خبری در مورد حضور تیم ملی فوتبال زنان ایران در جام ملت‌های آسیا 2022 در خروجی فدراسیون فوتبال قرار گرفته است و در آن ذکرشده که "دبیرکل کنفدراسیون فوتبال آسیا با ارسال نامه به دبیران کل فدراسیون‌ها از اعلام آمادگی تیمهای شرکت کننده در مسابقات جام ملت‌های فوتبال زنان آسیا 2022 به میزبانی هند خبر داده است " که نام ایران هم در بین این 32 تیم وجود دارد.
بررسی کلی وضعیت تیم ملی فوتبال زنان ایران می‌تواند تصویر درستی از شرایط موجود این تیم و کار سخت ایران در زمان باقی مانده برای حضور در جام ملت‌ها ارائه بدهد؛ تصویری که دربردارنده حقایقی تلخ مثل خروج تیم ملی زنان ایران از رنکینگ فیفا است. 
فوتبال زنان ایران بدون جایگاه
مهمترین موضوعی که در هفته‌های اخیر برای فوتبال زنان ایران به وجود آمده است، خبر ناراحت کننده خروج از رنکینگ فیفا بود. از آنجایی که تیم ملی ایران از تاریخ 20 فروردین 98 و به دنبال حذف از مرحله دوم انتخابی المپیک تعطیل شد و تاکنون اردو و مسابقه‌ای نداشته، از رنکینگ فیفا خارج شد؛ موضوعی که واکنش بازیکنان و مربیان فوتبال را به همراه داشت و برخی از آنها این موضوع را نشانه‌ای آشکار از اهمیت کم فوتبال زنان برای مسئولان فدراسیون دانستند.
در این راستا مرضیه جعفری یکی از سرمربیان موفق ایرانی که بارها همراه با تیم شهرداری بم قهرمانی در لیگ برتر زنان را تجربه کرده است، گفت: "در این ماجرا مسئولان فدراسیون مقصر هستند که تا الان نشسته‌اند و هیچ اردو و مسابقه‌ای نداشتیم تا از رنکینگ خارج شدیم در صورتی که لیگی پویا داریم و می‌توانستیم بازیکنان آماده‌ای را به تیم ملی بدهیم"، بنابراین اکنون با تیمی روبرو هستیم که باید در وهله اول به رنکینگ فیفا برگردد و اعتبار خود را به دست بیاورد، نه اینکه اجازه بدهیم تا یک سال دیگر و تا زمان برگزاری جام ملت‌ها همچنان خارج از رنکینگ باشد. 
ضرورت تعیین کادر فنی
تیم ملی فوتبال زنان ایران به صورت رسمی سرمربی ندارد، چرا که قرارداد کادر فنی پس از انتخابی المپیک به پایان رسید. البته به صورت اسمی مریم آزمون همچنان سرمربی تیم است و حتی در مجامع بین‌المللی مثل مراسم The best به عنوان سرمربی ایران حق رای داشت. با این حال آزمون نمی‌داند که باز هم شانس سرمربیگری تیم ملی را دارد یا نه و بر این اساس دستش در برنامه‌ریزی و انتخاب بازیکن هم بسته است. 
جدای از اینکه مریم آزمون می‌تواند در قامت یک سرمربی به تیم ملی زنان ایران کمک کند یا نه، فوتبال زنان امسال یکی از بهترین دوران لیگ خود را سپری می‌کند و برخی از بازیکنان جوان در تیم‌های مختلف عملکرد خوبی از خود به جای گذاشته‌اند. لیگ جایی است که سرمربی و کادر فنی باید با دقت روند آن را دنبال کنند، مسابقات را ببینند و بازیکنانی که توانایی کمک به تیم ملی را دارند، شناسایی کنند اما این امکان برای تیم ایران وجود ندارد چرا که نه تیم ملی داریم و نه کادر فنی!
تب ریاست
مسئولان فدراسیون فوتبال نشان داده‌اند که در ماه‌های آخر حضورشان در فدراسیون هیچ اهمیتی برای فوتبال و فوتسال زنان قائل نیستند. لیلا صوفی زاده به عنوان مدیر اصلی بخش زنان در دسترس نیست و به نظر نمی‌رسد که به خاطر خروج از رنکینگ فیفا و نابه سامانی تیم ملی ناراحت هم شده باشد. او نشان داده که مدیر مناسبی برای فوتبال زنان نیست و جسارت لازم برای حل مشکلات و احقاق حق آنها ندارد. با این حال میز مدیریت را دوست دارد وگرنه خیلی زودتر و قبل از دیدن این روزها از سمت خود استعفا می‌داد تا شاید فرد دیگری می‌توانست تا حد ممکن گام‌هایی را برای بخش زنان بردارد.
تجربه مدیران فعلی فدراسیون نشان داده که نمی‌توانیم در چند ماه باقی‌مانده امیدی به تغییر شرایط داشته باشیم. البته حتی اگر اقدامی در راستای تعیین تکلیف فوتبال زنان صورت بگیرد باز هم بی‌فایده و نمایشی خواهد بود و هیچ امتیازی برای مسئولان فدراسیون محسوب نمی‌شود، بنابراین باید امیدوار باشیم که دهم اسفند ماه فردی به ریاست فدراسیون انتخاب شود که برای رو به راه کردن اوضاع نابه سامان بخش زنان برنامه بلند مدت و درست داشته باشد.
ویرانه؛ آنچه رئیس آینده تحویل می‌گیرد
فوتبال زنان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند و کسی که در آینده مسئولیت فدراسیون را برعهده می‌گیرد کار سختی پیش رو دارد. برنامه‌های مقطعی و بی‌فایده هیچ وقت راهگشا نخواهد بود و به معنی تداوم مشکلات این بخش است. تیم ملی بدون رنکینگ و ضعیف، امکانات محدود فوتبال و فوتسال زنان، عدم پشتوانه سازی و استعدادیابی درست و فاصله زیاد با قدرت‌های برتر آسیا تنها بخشی از مشکلاتی است که نیازمند توجه هستند. با این حال جام ملت‌های آسیا می‌تواند یک فرصت خوب تلقی شود؛ فرصتی برای آنکه فوتبال زنان پس از چهار سال مدیریت نه چندان خوب، حرکت رو به جلوی خود را آغاز کند.
کسانی که تا چند ماه آینده ریاست فدراسیون را برعهده می‌گیرند یک سال زمان دارند تا با توجه و برنامه ریزی درست تیمی را راهی جام ملت‌های آسیا کنند که نویدبخش روزهای بهتر برای فوتبال زنان باشد. تیمی که هر چند نمی‌تواند به برترین‌های آسیا برسد و تا معرفی خود به عنوان یک مدعی، فاصله زیادی دارد اما می‌تواند گامی فراتر از روزهای تلخ گذشته بردارد و ثابت کند که پتانسیل بهتر شدن را دارد.