عصر قم - «یک مکان ساکت 2» به عقیده بسیاری از منتقدان نه تنها بدنه اصلی فیلم اول را حفظ کرده، بلکه توانسته جنبه‌های مختلف آن را بهبود ببخشد.
برترین‌ها : فیلم «یک مکان ساکت» از جان کرازینسکی که در سال 2018 اکران شد انقلابی در ژانر ترسناک بود که با استقبال و موفقیت بی نظیری روبرو شد. این موفقیت اعلام زود هنگام ساخت قسمت دوم این فیلم را در پی داشت که باعث شادی بینندگان شد.
در ادامه فیلم در پی وقایعی که در خانه رخ داد، خانواده «ابوت» مجبور به ترک خانه و روبرو شدن با محیط ترسناک و ناشناخته‌ی بیرون هستند. آن‌ها در این مسیر متوجه می‌شوند که موجوداتی که با صدا شکار می‌کنند، تنها خطری نیست که با آن مواجه می‌شوند و خطرات دیگری نیز در انتظارشان است. بیشتر سهم قدرت این فیلم به داستان آن مربوط می‌شود. دنیایی که تحت تهاجم بیگانگانی به شدت خونخوار قرار گرفته است. بیگانگانی که شنوایی بسیار حساسی دارند و هر بازمانده‌ای باید در سکوت مطلق زندگی کند. امیلی بلانت، میلیسنت سیمونز و نوا جوپ برای ایفای نقش‌های خود بازگشته‌اند. کیلین مورفی هم از هنرپیشه‌های جدید به شمار می‌رود.

جان کرازینسکی در «یک مکان ساکت 2» دنباله‌ای رضایت بخش می‌سازد. جهان و احساسات فیلم را گسترش می‌دهد. کرازینسکی با ترکیب داستان‌ها و ایجاد موج بین آن‌ها در «یک مکان ساکت 2» تمپو و ریتم فیلم را افزایش داده است. هیجان انگیز‌تر از قسمت قبل، ترسناک‌تر و جنایی تر. فیلم دارای فضایی بسیار گرم در عین ترسناک بودن آن، به دلیل تمرکز زیاد بر روی خانواده و تلاش آن‌ها می‌باشد.
پارسا ناجی در سینما فارس نوشت: قسمت دوم این مجموعه هرگز از قسمت اول جدا نمی‌شود (نه در فضاسازی و نه در داستان‌گویی)؛ این دو فیلم سیستمی یک‌پارچه و منطقی را تشکیل داده‌اند که تحسین هر سینمادوستی را برمی‌انگیزاند و به‌همین علت هم هست که دلیلی نبوده نامی جداگانه به قسمت دوم داده شود و سازندگان به عبارت «قسمت دوم» اکتفا کرده‌اند.

طرح داستانیِ کم‌رنگ فیلم، تنها وسیله‌ای برای قرارگیری تعلیقی سنگین و تصاویری درگیرکننده و سکوتی مرگ‌بار در فیلم است. این، تعلیق و اتمسفر فیلم است که در ذهن شما می‌ماند و این‌که شخصیت‌ها کجا می‌روند، چه می‌کنند و نامشان چیست، در درجه‌ی دومِ اهمیت قرار دارند. شاید در هر فیلم دیگری، چنین تدابیری، یک نقطه ضعف اساسی به‌حساب می‌آمد، اما داستان خاص و اعتماد به‌نفس کرازینسکی در اجرای چنین ایده‌ای، همین نکته را به نقطه قوت هر دو فیلم بدل کرده است. اعتماد به‌نفس بالای کرازینسکی در تعریفِ بصریِ فیلمش و تصاویر شفاف و پرجزئیاتی که پولی مرگان ضبط کرده است، باعث نوعی پویایی و هوشمندی در فیلم شده که کیفیتش حتی از فیلم اول نیز پیشی می‌گیرد.
چیزی که این فیلم را جالب می‌کند این است که وضعیت آخرالزمانی را به ما نشان می‌دهد که در مدت کوتاهی جامعه‌ی انسانی وحشت زده است در حالت زندگی استعماری و مغلوب قرار گرفته که یک پله پایین‌تر به موجوداتی وحشی تبدیل می‌شوند که بی‌صدا یکدیگر را به جنب و جوش می‌اندازند. کم لطفی است که فیلم برای هنرنمایی «امیلی بلانت» که خیلی عالی است، وقت زیادی نمی‌گذارد.
هوآی- ترن بویی منتقد وب سایت SlashFilm درباره فیلم نوشت: یک دوگانگی در اکثر بخش‌های فیلم وجود دارد: با یک فیلم ترسناک یا ماجراجویی و پسا آخرالزمانی مواجه هستیم؟ جان کراسینسکی برای توصیف قسمت اول مکررا از برچسب «ترسناک» اجتناب کرد تا فیلمش مخاطبان بیشتری داشته باشد. قسمت دوم، بین مرز آثار ترسناک و ماجراجویی و پسا آخرالزمانی قرار دارد. این فیلم هیجان و جامپ اسکر‌های یک اثر ترسناک را در خود جای داده و در عین حال، از داستانی پسا آخرالزمانی برخوردار است که مشابه‌اش را قبلا دیده‌ایم.

اسکرین دیلی نیز در نقد فیلم نوشت: «یک مکان ساکت 2» ثابت می‌کند که تجربه‌ای هراس‌برانگیزتر و احساسی‌تر نسبت به قسمت اول است. این فیلم با گسترش نسبی دنیایش بدون از دست دادن المان‌هایی که فیلم اول را تاثیرگذار کردند، شامل عملکرد فوق‌العاده‌ای از سوی بازیگران مخصوصا میلیسنت سیموندز به عنوان دختر ناشنوای خانواده است که پس از مرگ پدر نقش محافظ خانواده را بر عهده می‌گیرد.
در فیلم «یک مکان ساکت 2»، هر عنصری از جهان که آشکار می‌شود با دقت خاصی انجام می‌شود که نه تنها داستان بلکه شخصیت‌ها را نیز توسعه م‌یدهد. سفری که ما در طول این فیلم در پیش گرفته ایم ما را مستقیماً در جای قهرمانان خود قرار می‌دهد و نه به عنوان برخی از ناظران دانای کل. به همین دلیل است که این فیلم را می‌توان یک فیلم خوب دانست. فیلمی مناسب برای کسانی که به دنبال آدرنالین هستند و همچنین مناسب برای نسل پس از کرونا، کسانی که به دنبال سرگرمی هستند.