بزرگنمايي:

عصر قم -

معصومه جهانچی میهمان هفدهمین گفتگو با زنان موفق ندای گیلان می گوید: از کودکی به فوتبال بسیار علاقه داشتم .بطوریکه بعداز تعطیل شدن از مدرسه به همراه برادر بزرگترم فوتبال بازی می‌کردم و همیشه آرزو داشتم که یک روز در زمین فوتبال بازی کنم.اولین بازی ملی را انجام دادم شاید با سرود ملی کشورم اشک در چشمانم جاری شد چون واقعا به هدفی که می‌خواستم رسیده بودم. هدف بزرگ من در مرحله بعد مربیگری تیم ملی بود.
در بحبوحه روزمرگی و فراز و نشیب های زندگی و زمانی که ناامیدی و بی‌انگیزگی بر انسان مستولی می شود، دیدن پشتکار و تلاش خستگی ناپذیر افرادی که به رغم همه سختی ها و مشکلات سد های بزرگ جلوی روی خود را کنار زده اند و بر قله موفقیت ایستاده اند، حالتان را خوب می کند! حالا اگر این فرد موفق یک زن باشد که سختی های دوچندان را تحمل کرده تا بهترین خودش باشد موضوع کمی متفاوت تر است.
زنان موفق در جامعه ما کم نیستند که با وجود نگاه های بعضاً خوشایند راه خود را در پیش گرفته اند و حالا پرآوازه شده اند. در ندای گیلان قصد داریم هر هفته سراغ یکی از این زنان موفق برویم و به گفتگو با آنان بپردازیم.
میهمان این هفته ندای گیلان در “شنبه ها با زنان موفق گیلانی، کاپیتان اسبق تیم‌ ملی فوتبال بانوان ایران و مربی تیم زیر 14 سال است.
لطفا خودتان را معرفی کنید و مختصری از فعالیت های ورزشی تان بفرمایید.
معصومه جهانچی، کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی و کاپیتان اسبق تیم‌ ملی ایران به مدت 7 سال ، مربی تیم زیر 14 سال ایران، مدرس دانشگاه و همچنین مدرس فدراسیون فوتبال هم هستم.
2.از کودکی چه هدفی را دنبال می‌کردید و آیا از دوران کودکی به فوتبال علاقه داشتید؟
از کودکی به فوتبال بسیار علاقه داشتم .بطوریکه بعداز تعطیل شدن از مدرسه به همراه برادر بزرگترم فوتبال بازی می‌کردم و همیشه آرزو داشتم که یک روز در زمین فوتبال بازی کنم.تیم ملی هلند ، تیم مورد علاقه ام بود .
یادم است، زمانی که برای اولین بار در اردن به زمین فوتبال رفتم و اولین بازی ملی را انجام دادم شاید با سرود ملی کشورم اشک در چشمانم جاری شد چون واقعا به هدفی که می‌خواستم رسیده بودم. هدف بزرگ من در مرحله بعد مربیگری تیم ملی بود.
ولی هرگز فکر نمی‌کردم در فوتبال بانوان بعداز 20 سال تلاش هیچ پشتوانه مالی و امنیت شغلی وجود نداشته باشد.البته امروز اوضاع فوتبال بانوان کمی بهتر شده است.
3.چه مشکلات و چالش هایی برای فوتبال و ورزش بانوان وجود دارد؟
یکی مشکلات پیش رو بانوان این ست که دیده نمی‌شوند و تا وقتی که فوتبال بانوان دیده نمی‌شود یا زمانیکه رسانه ها حمایت نکنند ،اسپانسرها سراغ تیم‌ بانوان نمی آیند.
استانها و شهرستانهای ما با امکانات بسیار محدودی تیم داری می‌کنند. درواقع فوتسال گاهی باز امکانات بهتری به نسبت فوتبال دارد.
همچنین نبودن زمین مناسب از مهمترین چالش فوتبال بانوان است.حتی در رشت هم ما کمبود ورزشگاه و زمین داریم واین کمبودها باعث می‌شود آنگونه که باید فوتبال بانوان پر قدرنتواند ادامه دهد.
بازیکنان حرفه ای که در آکادمی ها از پایه شروع می‌کنند گاهی بدلیل همین مشکلات و کاستی ها دلسرد می‌شوند.
4. در زمان بحران پاندمی کرونا چه مشکلاتی پیش رو داشتید
زمانی که ویروس کرونا شایع شد، خیلی از عزیزان درگیر این بیماری شدند .همچنین همیشه نگرانی تعطیلی مراکز و آکادمی ها هم جز دغدغه هایمان بود.هنوز هم خیلی از عزیزان ما به باشگاه ها و آکادمی بازنگشته و باشگاه ها و زمین ها اکثرا تعطیل هستند.البته بعضی به تازگی بازگشایی شدند.این وقفه ها بروی روحیه و آمادگی بازیکنان اثر نا مطلوبی داشته.
5.هدف بزرگ شما در زندگی چیست؟
آرزوی من داشتن یک آکادمی جامع و بزرگ است تا دخترانم که علاقه زیادی به فوتبال دارند بصورت حرفه ای آن را دنبال کنند. بطوریکه روزی حتی باتیم های خارجی بازی کنند.گیلان سرشار از استعداد است امیدوارم اتفاقات خوبی برای ورزش و فوتبال بانوان بی افتد.
من فکر می‌کنم همگانی کردن بعضی از رشته ها بخصوص مینی فوتبال در محلات و بها دادن به آن باعث می‌شود که با نتایج مطلوبی در این حوزه مواجهه باشیم.فوتبال در محلات گسترش پیدا می کند .به نظرم همچنین لازم است تا بدور از شعار زیر ساخت هارا آماده کنیم تا ورزش و سلامت گسترش پیدا کند . ورزش بیش ازپیش در سراسر گیلان همگانی شود.
وحرف آخر
یک کشور پراز استعداد هستیم. مخصوصا در ورزش و باید از این استعداد ها استفاده کنیم.به این همه انگیزه و استعداد بها بدهیم .جوانان ما با علاقه و استعدادهایی که دارند باید امکانات کافی هم برای شکوفایی باشند.