عصر قم - در میان سریال‌هایی که این روزها در پلتفرم‌های اینترنتی پخش می‌شوند، بازیگرانی حضور دارند که به دلیل فرصت ویژه‌ای که نصیب‌شان شده موفق شده‌اند خودشان را بیش از پیش نشان بدهند.
برترین‌ها: فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی همیشه جذاب هستند. گاهی اوقات شخصیت‌های معمولی و فرعی شدیدا به چشم آمده و به نقطه اصلی حذابیت آن اثر تبدیل می‌شوند. در اینجا بازیگرانی معرفی کرده‌ایم که این روزها درخشان ظاهر شده‌اند.
فرخی در می‌خواهم زنده بمانم
امیر نوروزی سابقه‌ی درخشانی در تئاتر داشته و این روز‌ها دو سریال «می‌خواهم زنده بمانم» و «مردم معمولی» را در شبکه‌ی نمایش خانگی دارد. سریال‌هایی از دو ژانر مختلف و کاراکتر‌هایی که تفاوت‌های بسیاری با هم دارند. بازیگری که در سی‌ونهمین جشنواره‌ی فیلم فجر با بازی در دو فیلم «مامان» و «مصلحت» خوش درخشید و کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد شد. در می‌خواهم زنده بمانم شخصیت فرخی پیچیده بوده و آهسته آهسته برای تماشاگر، جذاب شده است. در بازی شخصیت‌ها برای کسب قدرت و منافع، فرخی قرار است نماد وظیفه‌شناسی و صداقت باشد. در قسمت‌های نخستین سریال، تقابل او و بهمن دشتی به نفع دشتی تمام می‌شد، اما آهسته آهسته نقش فرخی بیشتر و اهمیتش مضاعف شد. نوروزی بر اساس فیلمنامه، کارکرد موثرتری در پیشبرد درام پیدا کرد و البته جنس بازی و صدای گرمش، این بار هم باعث شد فراتر از یک نقش مکمل باشد و توجه تماشاگر را جلب کند.
خان عمو در زخم کاری

سیاوش طهمورث که به تازگی سریال «زخم کاری» با بازی او از شبکه نمایش خانگی پخش شده است، در همان قسمت‌های اول از این مجموعه به قتل می‌رسد. با این حال او شخصیت «خان عمو» در «زخم کاری» را دارای ابعاد مختلف می‌داند. این بازیگر سینما در مورد سریال زخم کاری در مصاحبه‌ای گفت: در شخصیت «خان عمو» به توضیحات آقای مهدویان اکتفا نکردم و با خودم تحلیل کردم و دیدم به غیر از نکاتی که کارگردان درباره شخصیت می‌گوید و اتفاقا درست هم هست، شخصیت بُعد دیگری هم دارد. شخصیت خان عمو دو بُعدی است. در خان عمو حالات مختلفی را در طول سریال می‌بینیم که نمی‌توانیم در یک سکانس یا دو سکانس درباره آن تصمیم بگیریم. مثلا «خان عمو» را در یک سکانس با یک حالتی می‌بینیم که در سکانس بعدی شخصیت کاملا متفاوت را ارائه می‌کند.
صابر ساقی در سیاوش

سید احسان ضیافت نوشت: «صابر ساقی» سریال «سیاوش» یک شخصیت تکامل یافته، جدامانده و صورت زخمی، اما در کمال اقتدار است که مجید صالحی به این کاراکتر جان می‌دهد. در یکی دو سال اخیر، روایت کردن زندگی آدم‌هایی از جنوب شهر و پرداختن به این جغرافیا و احوالات این جنس از مردم در سینمای اجتماعی ایران رونق گرفته است و کارگردانان تمایل ویژه‌ای پیدا کرده‌اند تا به اصطلاح روایت‌گر قصه‌های «لات‌های امروزی» باشند که فیلم‌هایی مثل «مغز‌های کوچک زنگ‌زده» ساخته هومن سیدی و «شنای پروانه» به کارگردانی محمد کارت نمونه‌های نسبتا موفقی در سینمای ایران بودند و مابقی درست از آب در نیامدند. اما تصویری که مجید صالحی در سریال سیاوش از شخصیت «صابر ساقی» ارائه می‌کند به واقعیت موجود به شدت نزدیک است.
نجفی در زخم کاری

مهدی زمین پرداز در نقش نجفی کارمند ابراهیم ریزآبادی (سیاوش طهمورث) ایفای نقش کرده است. این بازیگر سینما در مورد سریال زخم کاری گفت:با صحبت‌هایی که با کیومرث مرادی (مسئول انتخاب بازیگران) و مهدویان داشتم به این نتیجه رسیدیم این شخصیت باید دارای ویژگی‌هایی در بازی باشد که مخاطب موذی بودن و ریاکارانه رفتار کردن را از او دریافت کند. من تمام انرژی‌ام را روی نوع نگاه این کاراکتر و جنس بیان و ادای دیالوگ‌ها گذاشتم تا این حس را بتوانم منتقل کنم.
دامون قنبرزاده (منتقد سینما) در این باره نوشت: نقش‌های مکمل در سینما گاهی از نقش‌های اصلی هم مهم‌تر هستند. خیلی وقت‌ها شخصیت اصلی در سایه‌ی حضور آن‌ها معنا پیدا می‌کند. با رونق سریال‌سازی در پلتفرم‌ها به اقتضای زمانه، کار بازیگران نقش‌های مکمل سخت‌تر شد. دلیلش هم ساده است: سریال‌ها در چند شاخه‌ی داستانی و با دستی باز در زمان‌بندی روایت می‌شوند. در نتیجه یک نقش مکمل، برخلاف سینما، به اندازه‌ی کافی فرصت دارد خودش را نشان بدهد. حالا به جایی رسیده‌ایم که بازیگران نقش‌های فرعی در سریال‌ها، بیش از پیش می‌توانند تأثیرگذار باشند. تنوع نقش‌های فرعی و بازیگرانی که عهده‌دار ایفای این نقش‌ها هستند، ویترینی رنگارنگ پدید آورده که در صورت راه افتادن مجدد چرخه‌ی سینما، می‌تواند به توجه بیش از پیش به شخصیت‌های مکمل و در نتیجه پربارتر شدن فیلم‌ها کمک کند. در میان سریال‌هایی که این روز‌ها در پلتفرم‌های اینترنتی پخش می‌شوند، بازیگرانی حضور دارند که به دلیل فرصت ویژه‌ای که نصیب‌شان شده موفق شده‌اند خودشان را بیش از پیش نشان بدهند.

مجید صالحی در «سیاوش» برای خودش یک پا نقش اصلی‌ست. او با چهره‌ی متفاوت، لحن خشن صدا و حرکات عصبی‌اش، شخصیتی زخم‌خورده و البته دردسرساز خلق می‌کند. او در ویدیو‌های وایرال‌شده‌ی سریال، حتی بیش از نقش‌های اصلی حضور دارد. پیش از این هم صالحی در فیلم «صحنه‌زنی» (علی‌رضا صمدی)، نشان داده بود که قصد دارد ذهنیت مخاطب نسبت به بازی‌های طنزش را عوض کند. صالحی «مجید دلبندم» کجا و صالحی «سیاوش» کجا؟

مهدی حسینی‌نیا هم هست. او نه‌فقط در «سیاوش» بلکه در «می‌خواهم زنده بمانم» نیز به‌شدت دیده می‌شود. بازی‌اش در «شنای پروانه» کولاک بود. تفاوت فاحش نقش خلافکار‌ی به نام مفتاح در «می‌خواهم...» و مصیب در «شنای پروانه»، نشان از تبحر اوست. مفتاح آرام‌تر و درونی‌تر است، مصیب بی‌کله و قمه‌کِش. حتی تفاوت چهره‌ی حسینی‌نیا در این دو نقش هم باورنکردنی‌ست. او از تئاتر شروع کرده و همیشه در نقش‌های مکمل حضور داشته است.

مهدی زمین‌پرداز در «زخم کاری» در نقش نجفی، انسانی نان‌به‌نرخ‌روز‌خور و موذی‌ست. او از ماجرای قتل بو برده و نگاه‌های مشکوکش به مالک دیدنی‌ست. زمین‌پرداز بازیگر تقریباً ثابت فیلم‌های مهدویان است، اما این‌جا بیش از همیشه دیده می‌شود. امیر نوروزی را هم نمی‌توان فراموش کرد. بازیگری که هم در سریال بد «مردم معمولی» در نقش خسرو خراباتی، با شکمی برآمده حضور داشته و هم در «می‌خواهم زنده بمانم» در نقش فرخی. تعادل و تعاملی که او بین نقش‌های طنز و جدی‌اش برقرار کرده، حالا می‌تواند سکوی پرتابش باشد.