چاپ

عصر قم - پیدایش ناگهانی بیماری کرونا فضای آموزشی کشور را به شدت تحت تاثیر خود قرار داد و با معایب و مزایایی در زمینه آموزشی همراه بود، از طرفی احساس نیاز به فضای جدید و مطابق با شرایط کرونایی موجب پیشرفت در زمینه آموزش مجازی شد ولی از طرفی هم دانش آموزان به علت دوری از فضای واقعی آموزش دچار ضعف‌های بسیاری از نظر درسی و روحی شدند.
ازهمین روی پای صحبت یک معلم نشستیم تا نظر او را در خصوص مزایا و معایب آموزش مجازی و تدریس آنلاین در یک سال گذشته بدانیم.
فریبا خلفی در گفت و گو با ایسنا در پاسخ به این سوال که آموزش مجازی چه تحولی در سیر آموزش ایجاد کرده، عنوان کرد: مهم‌ترین تحول این نوع آموزش آشنایی بیشتر بسیاری از دانش آموزان با فضای مجازی و استفاده هدفمند از آن بوده، زیرا برخی از دانش آموزان گوشی هوشمند نداشتند و با کامپیوتر هم کار نمی‌کردند یا در اینترنت به دنبال مطالب علمی نمی‌رفتند و بیشتر استفاده آنها از فضای مجازی در چت کردن و فضاهایی مانند اینستاگرام خلاصه می‌شد.
وی ادامه داد: از همه مهمتر آشنایی معلمان با این فضا بود، چراکه بسیاری از معلم‎‌ها با وجود سابقه زیاد در آموزش و پرورش، هیچ آشنایی با فضای کامپیوتر و گوشی نداشتند و اکثرا استفاده آنها از این فضا در حد تماس‌های تلفنی و پیام‌های کوتاه بوده، اما آموزش مجازی باعث شد معلم‌ها ملزم به یادگیری و حضور بیشتر در این فضا شوند و کارهایی همچون تایپ کردن، تبدیل فایل‌ها به پی دی اف، فیلم ضبط کردن و استفاده از نرم افزارهای مختلف را یاد بگیرند.
این معلم با تاکید بر اینکه نوع تدریس مجازی بایستی کاملا متفاوت از تدریس حضوری باشد، اظهار کرد: در فضای حضوری و واقعی معلم و دانش آموزان یکدیگر را می‌دیدند و رفتار و حرکات معلم در کلاس درس باعث می‌شد دانش آموزان جذب صحبت‌های او شوند، اما در تدریس مجازی بین معلم و دانش آموز دوری افتاده و این باعث حواس پرتی مداوم دانش آموزان و فاصله گرفتن از درس می‌شود و قطعا محیط خانه آنقدر جدی نیست که دانش آموزان را ملزم به رعایت اصولی کند که در مدرسه انجام می‌شد.
وی افزود: این شرایط مستلزم تبحر خاصی از سوی معلمین است و بایستی شیوه تدریس خود را عوض کنند تا بتوانند از راه دور دانش آموزان را کنترل کنند، از آنها سول بپرسند و حضورشان را در کلاس چک کنند، از همه مهم‌تر هدف و انگیزه دادن به آنان است که از راه دور حواس خود را به درس و کلاس بدهند.
خلفی ضمن اشاره به اینکه آموزش مجازی برنامه دقیق و طرح درس جدید می‌خواهد، توضیح داد: در فضای آموزش حضوری زمان کلاس‌ها حدود یک ساعت و ربع بود و در این میان بخشی از آن صرف ارتباط عاطفی و احوالپرسی با دانش آموزان می‌شد، اما در آموزش مجازی به دلیل دشواری ارتباط گیری دانش آموزان به دلایل مختلف از جمله مصرف حجم اینترنت، زمان کلاس‌ها به 35 دقیقه کاهش پیدا کرده و مسلما این میزان بازه زمانی کفاف ارتباط عاطفی با آنها را نمی‌دهد، بنابراین شیوه آموزشی نیز بایستی متناسب با میزان زمان جدید و شرایط حال حاضر باشد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا میزان سواد دانش آموزان کاهش پیدا کرده یا خیر، ادامه داد: با توجه به اینکه همه انسان‌ها نیاز دارند که برای یادگیری مطالب مختلف از حواس پنج گانه خود استفاده کنند، در حال حاضر یادگیری دانش آموزان بسیار محدود شده و آنها نمی‌توانند خیلی از اتفاقات را خصوصا در مورد درس‌های آزمایشگاهی از نزدیک ببینند، حس و درک کنند و مسلما دیدن فیلم‌های آموزشی حق مطلب را ادا نخواهد کرد.
خلفی تصریح کرد: سختی‌های تدریس آنلاین برای دانش آموزان مقطع اول و دوم دبستان قطعا دشوارتر است، زیرا بایستی معلم در کنارشان باشد تا شیوه نوشتن و مداد در دست گرفتن را به آنها بیاموزد و نفر به نفر دانش آموزان خود را چک کند، از طرفی هم بچه‌ها با نگاه کردن به دهان معلم آواها و کلمات را می‌آموختند و بیان می‌کردند.
ویبه ناتوانی ارتباط گیری موثر با دانش آموزان و دانشجویان اشاره کرد و افزود: هنگامی که مطلبی را به صورت مجازی تدریس می‌کنم، گاهی متوجه این می‌شوم برخی دانش آموزان یا دانشجویان حتی در تلفظ بسیاری از موارد دچار اشتباه می‌شوند که می‌تواند ناشی از قطع و وصل شدن سامانه یا درست نشنیدن آنها یا حتی برداشت متفاوت باشد که هنگام تکلیف خواستن و خواندن از روی متن توسط آنان مشخص می‌شود، همه این‌ موارد نتیجه به کار نگرفتن حواس پنج گانه در فضای محدود مجازی است.
معلم مدرسه عنوان کرد: بچه‌ها به کار گروهی و تعاملات دسته جمعی نیاز دارند و یک سری کارها فقط باید از طریق معاشرت و همفکری با یکدیگر انجام شود تا آنها به رشد اجتماعی برسند و پرورش پیدا کنند اما متاسفانه وجود کرونا این بخش از زندگی دانش آموزان را مختل کرد و می‌تواند لطمه جدی به طرز تربیتی آنها در آینده وارد کند، زیرا بچه‌ها در مدرسه همدلی، گذشت، همدردی و درک تفاوت‌ها را یاد می‌گرفتند و زندگی در یک اجتماع کوچک‌تر را تجربه می‌کردند تا بعدها که وارد اجتماع بزرگ‌تری شدند توانایی برخورد با مسائل مختلف را داشته باشند.
وی ادامه داد: دوران پسا کرونا سخت‌ترین دوران برای فضای آموزشی خواهد بود زیرا بسیاری از افراد جامعه آموزشی همانند دیگر افراد جامعه درگیر بیماری کرونا شدند و چه بسا عزیزان خود را هم از دست دادند و داغ دار شدند، بنابراین پیش از هرچیزی به عنوان یک استاد و معلم نیاز به تقویت روحیه و ذهن خود دارند که امید و آرامش را دوباره در وجود خود پیدا کنند تا بتوانند روحیه و ذهن دانشجویان و دانش آموزان خود را ترمیم کنند.
خلفی ضمن تاکید بر اینکه رفع مشکلات درسی و روحی دانش آموزان در دوران پسا کرونا نیازمند انرژی مضاعف است، عنوان کرد: درس دادن مطالب کتاب تنها یک بعد مدرسه و فضای آموزشی است و ما به بچه‌ها در مدرسه یاد می‌دهیم که هدف و امید به زندگی داشته باشند، برای آن تلاش کنند و مسیر زندگی خود را مشخص کنند و این امر در دوران پسا کرونا آسان نخواهد بود چراکه بسیاری از دانش آموزان نیز والدین خود را در اثر کرونا از دست دادند و با توجه به این شرایط التیام روحیه و دوباره امیدوار کردن آنها به زندگی نیازمند وقت و تلاش بسیار است.
انتهای پیام